เมื่อความเกลียดของทุรโยธน์มากขึ้นจนเกินห้ามใจไหว
ทุรโยธน์ได้ปรึกษากับศกุนิ ผู้เป็นลุง ผู้มากด้วยแผนการร้าย
ว่าจะทำอย่างไรดีถึงจะสามารถกำจัดภีมะให้พ้นสายตาได้
ท้ายที่สุดได้ตกลงวางแผนว่าวางยานอนหลับภีมะ แล้วจับมัดไว้
ปล่อยให้งูกัด และยังทิ้งลงไปในน้ำ ต่อให้ภีมะแข็งแรงแค่ไหน
มันก็ต้องตายด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งแน่นอน
ในที่สุดวันที่ทุรโยธน์รอคอยก็มาถึง
ในวันนั้นเด็กๆ ทุกคน ไปเล่นกันที่ริมน้ำ
ระหว่างที่ภีมะแยกตัวออกมาจากปาณฑพนั้น
ทุรโยธน์ได้หลอกให้ภีมะเข้ามาในกระโจม แถมยังให้ขนมอีกมากมาย
ด้วยความที่ภีมะยังเป็นเด็กเลยไม่คิดระแวงระวังอันใด
จึงกินเข้าไปทั้งหมดที่ทุรโยธน์นำมาให้ รอจนเมื่อยานอนหลับออกฤทธิ์
ภีมะก็สลบไป
ทุรโยธน์และน้องๆ ช่วยกันจับภีมะมัดไว้ แล้วปล่อยงูออกมารุมกัด
หลังจากนั้นจึงอุ้มภีมะไปทิ้งลงน้ำในจุดที่ไม่มีคนสังเกต
แล้วจึงเดินทางกลับเมืองอย่างมีความสุข เพราะหมดตัวปัญหาไปเสียที
เวลาผ่านไปจนถึงเย็น ยุธิษเธียรออกตามหาภีมะก็ไม่เห็นวี่แวว
เหล่าปาณฑพเดินหาภีมะจนตกเย็นก็ยังไม่พบ
เลยคาดว่าภีมะน่าจะกลับไปหาพระนางกุนตีไปแล้วจึงเดินทางกันกลับเมือง
แต่เมื่อเดินทางกลับเมือง เมื่อพบพระนางกุนตี
สอบถามก็ได้ความว่าภีมะยังไม่ได้กลับมาถึงบ้านเลย
ทั้งหมดเริ่มร้อนใจ ต่างส่งคนตามหาไปทั่ว
จนค่ำมืดดึกดื่นก็ยังไร้วี่แววที่จะพบตัวภีมะ...
Image
