เนื้อเรื่องมหาภารตะ

เช้าวันต่อมานางไศรันธรี (เทราปที) ได้พบกับเจ้าชายกีจักรที่เดินเข้ามาหาอย่างลอยหน้าลอยตา ตามปกตินางไศรันธรีจะจงเกลียดจงชังเจ้าชายกีจักร แต่วันนี้กลับมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส นางแอบกระซิบบอกเจ้าชายกีจักรว่านางเองก็มีใจให้กับเจ้าชาย...

หลังจากที่นางไศรันธรี (เทราปที) ผิดหวังกับความอ่อนแอของสามีเช่น กังกะ (ยุธิษเฐียร) นางเดินกลับไปยังที่พักพร้อมกับความเจ็บแค้นที่สุมอยู่เต็มอก ระหว่างที่นางไศรันธรีชำระล้างร่างกาย พระนางสุเทศนาเห็นเข้า จึงเดินเข้ามาเพื่อปลอบใจ...

หลังจากที่ท้าววิราฏทราบเรื่องที่เจ้าชายกีจักรล่วงละเมิดนางไศรันธรี (เทราปที) แทนที่ท้าววิราฏจะจัดการอย่างเด็ดขาด กลับเลือกที่จะนิ่งเฉยเสีย เนื่องจากแต่ไหนแต่ไรมา เจ้าชายกีจักรเป็นขุนพลคนสำคัญของแคว้นมัสยะ แม้จะมีพฤติกรรมโหดร้ายอยู่บ้าง...

ด้านเจ้าชายกีจักรเมื่อได้ทราบว่านางไศรันธรี (เทราปที) กำลังเดินทางมายังที่พัก จากเดิมที่นอนป่วยเป็นไข้ใจอยู่หลายวันก็กลับมามีชิวิตชีวา นั่งๆ นอนๆ รออยู่ที่ห้องนอนอย่างใจจดใจจ่อ เพียงไม่นานนัก นางไศรันธรีก็เดินทางมาถึง...

แม้พระนางสุเทศนาจะรับปากเจ้าชายกีจักรไว้ แต่พระนางก็ประวิงเวลาไว้หลายวัน ปล่อยให้เจ้าชายกีจักรนอนร้อนรุ่มหัวใจว่าเมื่อไหร่พี่สาวจะทำตามที่สัญญาไว้เสียที วันหนึ่งพระนางสุเทศนาก็เรียกนางไศรันธรี (เทราปที) เข้ามาพบ พระนางพูดเกริ่นกับนางไศรันธรีว่า...

เจ้าชายกีจักรเร่งเดินกลับไปยังที่พักของพระนางสุเทศนาผู้เป็นพี่สาว และถามความเป็นมาของนางไศรันธรี (เทราปที) จากพระนางสุเทศนา พระนางสุเทศนาก็เล่าให้ฟังว่า นางไศรันธรีเข้ามาขออาศัยอยู่ในราชสำนักเมื่อ 11 เดือนที่แล้ว แต่ด้วยความที่หน้าตานางสะสวย...

เจ้าชายกีจักรเดินเข้าอุทยานและได้พบกับนางไศรันธรี (เทราปที) ที่แฝงตัวในอยู่ข้างกายพระนางสุเทศนาในฐานะหญิงรับใช้ แม้ว่าพระนางสุเทศนาจะคอยย้ำเตือนให้นางไศรันธรีคอยหลบซ่อนอยู่แต่เพียงในตำหนักของตนเท่านั้น...

วันหนึ่งเจ้าชายกีจักร ผู้เป็นน้องชายของพระนางสุเทศนา มเหสีของท้าววิราฎได้เดินทางกลับจากการยกทัพไปรบเพื่อขยายอาณาเขต และได้รับชัยชนะอย่างงดงาม ชาวแคว้นมัสยะต่างยินดีกับการกลับมาของเจ้าชายกีจักร แถมยังจัดงานต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่อีก เมื่อเสร็จจากพิธีการต้อนรับ...

ในที่สุดวัลละ (ภีมะ) ก็ปรากฏกายแสดงตัวเป็นตัวแทนของชาวแคว้นมัสยะ เพื่อท้าชิงกับนักมวยปล้ำต่างถิ่นผู้โอหัง เมื่อการต่อสู้เริ่มต้น วัลละเร่งพลังถึงขีดสุดเพื่อเข้าปะทะกับนักมวยปล้ำต่างถิ่น ภายในใจของวัลละแบกรับความคาดหวังของท้าววิราฏและไม่อยากให้กังกะ...

ท้าววิราฏรู้สึกเสียหน้าที่นักมวยปล้ำต่างถิ่นมาประกาศกร้าวถึงความเก่งกาจ พระองค์ปรึกษากับกังกะ (ยุธิษเฐียร) ว่าจะทำเช่นไรดี กังกะบอกกับท้าววิราฏว่า ตนเองได้ยินมาว่าขณะนี้มีนักมวยปล้ำที่เก่งกาจมาอาศัยอยู่ในราชสำนักชื่อว่าวัลละ (ภีมะ)...

การหลบซ่อนตัวของพี่น้องปาณฑพในแคว้นมัสยะของท้าววิราฏนั้น เป็นไปอย่างสงบสุข พริบตาเดียวเวลาก็ผ่านไปนานถึงสามเดือน นับว่าเป็นช่วงเวลาที่เยียวยาความเหนื่อยยากจากการลี้ภัยมานานถึง 12 ปีของพี่น้องปาณฑพและพระนางเทราปทีได้เป็นอย่างดี วันหนึ่ง...

พี่น้องปาณฑพต่างแยกย้ายกันลักลอบเข้าเมืองตามแผนการอย่างไม่มีปัญหา ไม่ว่าจะเป็นยุธิษเฐียรผู้ปลอมเป็นพราหมณ์คอยอยู่ข้างกายท้าววิราฏ เพื่อแนะนำเรื่องราชกิจและสอนการเล่นสกา ภีมะแอบแฝงกายเป็นพ่อครัว...

นอกจากการเตรียมตัวตนใหม่แล้ว สิ่งสำคัญอีกเรื่องที่พี่น้องปาณฑพต้องเตรียมตัวให้ดี คือการซ่อนอาวุธประจำตัวของแต่ละคน เนื่องจากอาวุธวิเศษเป็นสิ่งสำคัญที่สามารถระบุตัวตนของพี่น้องปาณฑพได้ โดยเฉพาะอรชุนผู้มีธนูวิเศษคานทีวะ...

เงาร่างลึกลับพึงพอใจกับคำตอบของยุธิษเฐียรเป็นอย่างมาก จึงปรากฏกายออกมา ว่าแท้ที่จริงแล้ว ท่านคือ ยมเทพ (หรือ ธรรมเทพ) ผู้เป็นบิดาของยุธิษเฐียรนั่นเอง ยมเทพกล่าวชื่นชมความยุติธรรมของยุธิษเฐียร และได้เสกให้พี่น้องปาณฑพทั้งหมดกลับมามีชีวิตเหมือนเช่นเดิม...

ภาระอันหนักอึ้งจึงตกเป็นของยุธิษเฐียร ที่จำเป็นต้องเลือกน้องคนใดคนหนึ่งให้ฟื้นคืนชีพขึ้นมา สำหรับยุธิษเฐียรแล้ว ภีมะ คือ น้องคนที่ใกล้ชิดกับตนเองมากที่สุด อรชุน คือ น้องคนที่มีศักยภาพในการรบมากที่สุด มีความสำคัญต่อสงครามที่จะเกิดขึ้นในอนาคต...