หลังจากออกจากเมืองมณีปุระ อรชุนก็เดินทางต่อไป จนกำหนดเวลาของการเดินทางเพื่อปลีกวิเวกใกล้จะครบ 1 ปี อรชุนก็ตัดสินใจเดินทางสู่เป้าหมายสุดท้ายที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่เริ่มออกเดินทางว่าจะต้องมาเมืองนี้ให้ได้ นั่นคือเมืองทวารกา
อรชุนมีสองสาเหตุที่ต้องเดินทางมาถึงเมืองทวารกา คือ
- อรชุนตั้งใจจะไปเยี่ยมกฤษณะผู้ซึ่งเป็นทั้งอาจารย์ และเพื่อนรักของอรชุน ซึ่งเป็นผู้ปกครองเมืองทวารกา
- อรชุนได้ยินจากปากของกฤษณะว่า กฤษณะมีน้องสาวอยู่คนหนึ่งชื่อเจ้าหญิงสุภัทรา ซึ่งมีรูปโฉมงดงามยิ่งกว่าใครๆ อรชุนใฝ่ฝันจะพบเจ้าหญิงสุภัทรามาตั้งแต่ตอนที่ได้ยินเสียงเล่าลือจากกฤษณะ
ด้วยความที่เหตุผลในข้อหลังมีน้ำหนักมากกว่าข้อแรก อรชุนไม่รู้จะทำอย่างไรถึงจะได้พบกับเจ้าหญิงสุภัทรา จะบอกกฤษณะตรงๆ ก็เขิน อรชุนจึงวางแผนปลอมตัวเป็นพรามหณ์แล้วนั่งบำเพ็ญตบะอย่างยิ่งยวด อยู่ในป่านอกเมืองทวารกา คาดหวังว่าเมื่อชื่อเสียงของการบำเพ็ญของตนร่ำลือไปถึงหมู่กษัตริย์ในเมืองทวารกา เจ้าหญิงสุภัทราอาจจะมีโอกาสเดินทางมาปรากฏโฉมให้อรชุนเห็นก็เป็นได้