หลังจากที่ราธียะโดนคำสาปของภควาจารย์ ราธียะก็เศร้าเสียใจเป็นอย่างมาก ออกเดินทางไปอย่างไม่มีจุดหมาย จนไปนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ริมชายหาด ไม่รู้เป็นเวลานานเท่าไหร่ ในที่สุดราธียะก็ข่มใจและลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
ในระหว่างที่ราธียะกำลังเดินทางออกจากชายหาดนั้น ราธียะได้สังเกตุเห็นสัตว์ชนิดหนึ่งพุ่งผ่านไป ราธียะยกธนูขึ้นและยิงไปที่สัตว์นั้นตามสัญชาติญาณ ได้ยินเสียงร้องของสัตว์และล้มลงไป
พอราธียะเดินไปดูพบว่าสัตว์ที่ตนยิงธนูถูกนั้น แทนที่จะเป็นกวางอย่างที่ตนเองเข้าใจ กลับกลายเป็นวัว และเป็นวัวของพราหมณ์อีกด้วย พราหมณ์โกรธจัดที่ราธียะฆ่าวัวของตนเอง แม้ว่าราธียะจะขอโทษขอโพยเช่นใดก็ตาม พราหมณ์ก็ไม่ลดความโกรธลง สาปราธียะให้ต้องพบเจอกับชะตากรรมเดียวกันกับวัว นั้นคือ เมื่อถึงเวลาที่จะต้องตาย ราธียะจะถูกศัตรูฆ่าตายในสภาพที่ไม่พร้อมที่สุด
นอกจากคำสาปของภควาจารย์ผู้เป็นอาจารย์แล้ว ราธียะยังพบกับคำสาปของพราหมณ์ผู้เป็นเจ้าของวัวอีก เมื่อเป็นเช่นนี้ก็เหมือนสวรรค์ได้กำหนดจุดจบของชีวิตราธียะเอาไว้ล่วงหน้าแล้วว่าต้องพบชะตากรรมเช่นไร
ราธียะผู้ถูกคำสาปให้พบกับจุดจบของชีวิตที่น่าอนาถ ได้เดินทางกลับบ้านไปพบนางราธาผู้เป็นมารดา พักอยู่กับนางสองสามวันแล้วจึงตัดสินใจเดินทางต่อไป โดยตัดสินใจว่าไม่ว่าชะตากรรมในจุดจบของตนเองจะเป็นเช่นไร ในระหว่างที่ตนยังมีชีวิตอยู่ ก็น่าจะนำวิชาที่ตนเองพอจะมีอยู่มาเป็นใบเบิกทางให้ตนเองได้บ้าง
เป้าหมายแรกที่ราธียะจะเดินทางไป คือ ราชสำนักหัสตินาปุระ สถานที่ที่ลูกศิษย์ของโทรณาจารย์ ผู้ปฏิเสธจะสอนวิชาให้ตนกำลังจะมีการประลองเพื่ออวดวิชาที่ได้เล่าเรียนจากโทรณาจารย์อยู่นั่นเอง
Image
