แรกเริ่มเดิมที เหล่าปาณฑพและพระนางกุนตีก็ไม่เชื่อมั่นในการจัดเตรียมของทุรโยธน์อยู่แล้ว และเมื่อเดินทางมาถึงเมืองวาราณาวัตพบว่าราชวังที่ทุรโยธน์สร้างให้ แม้จะสวยงามแต่ก็สร้างจากวัสดุที่ติดไฟง่าย จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเรื่องดี ต่างคนก็อาศัยอยู่ในราชวังอย่างระแวดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา
วันหนึ่งยุธิษเฐียรได้รับข่าวจากวิฑูร ยืนยันความสงสัยของเหล่าปาณฑพว่า ทุรโยธน์วางแผนที่จะวางเพลิงเผาทุกคน แต่วิฑูรเตรียมทางหนีทีไล่ให้กับพวกปาณฑพแล้วโดยสั่งการให้ลูกน้องช่วยกันขุดอุโมงค์เพื่อให้สามารถหลบออกจากราชวังได้ทันทีที่มีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
ในวันที่ทุรโยธน์สั่งให้วางเพลิง ภีมะก็ได้หลอกคนงานของทุรโยธน์มาดื่มเหล้าจนเมามาย และทิ้งให้ถูกไฟคลอกเป็นตัวแทนของพวกตนทั้งห้า และพระนางกุนตี จากนั้นพวกปาณฑพและพระนางกุนตีจึงเดินทางผ่านอุโมงค์ที่วิฑูรตระเตรียมให้ ทำให้รอดจากเหตุวางเพลิงมาได้อย่างหวุดหวิด
ทุกคนตัดสินใจว่า แม้ว่าจะเอาชีวิตรอดได้ แต่หากทุรโยธน์รู้ว่าพวกปาณฑพยังไม่ตาย คงต้องวางแผนเอาชีวิตอีกอย่างแน่นอน ชีวิตคงต้องอยู่อย่างหวาดระแวงไม่มีความสุขอีกต่อไป เมื่อเป็นเช่นนี้ มิสู้แกล้งตายแล้วหนีออกจากพื้นที่ให้ห่างไกลจากทุรโยธน์มากที่สุดเพื่อเอาชีวิตรอดก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน
เหล่าปาณฑพทั้งห้าและพระนางกุนตีออกเดินทางด้วยความรวดเร็ว เมื่อผ่านมาระยะทางไกลพอสมควร ทุกคนก็หมดแรงไม่สามารถเดินทางกันไปต่อได้ แต่ภีมะเห็นว่ายังไม่สามารถวางใจได้ จึงอาสาแบกพี่น้องทั้งหมด รวมถึงพระนางกุนตี แล้วเดินทางต่อไป ด้วยเรี่ยวแรงอันมหาศาลของภีมะทำให้ภีมะสามารถเดินทางได้ไกลจากเมืองวาราณาวัตมากถึงประมาณ 1200 กิโลเมตร เลยทีเดียว
Image
