ท้าวธฤตราษฏรเมื่อทราบข่าวการตายของปาณฑพและพระนางกุนตี ก็แสร้งทำเป็นเสียใจ พระองค์ส่งสารไปยังเมืองต่างๆ เพื่อให้รับทราบข่าว และสั่งให้จัดพิธีศพอย่างสมพระเกียรติ ส่วนในภายในใจของท้าวธฤตราษฏร์ปลื้มปริ่มด้วยความสุข ที่ได้กำจัดเสี้ยนหนามออกไปเสียที
อาการเสียใจอย่างจอมปลอมของท้าวธฤตราษฏร์นั้น ไม่อาจรอดพ้นสายตาของวิฑูร ผู้คอยสังเกตอาการของคนใกล้ชิดจากข่าวการตายของปาณฑพ วิฑูรตั้งข้อสังเกตว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตามท้าวธฤตราษฏร์ น่าจะต้องมีส่วนรู้เห็นในการวางเพลิงครั้งนี้อย่างแน่นอน ตั้งแต่นี้ความเชื่อใจที่วิฑูรมีต่อท้าวธฤตราษฏร์ก็สูญสลายไปไม่เหลือแม้แต่น้อย
ที่ดูจะเศร้าเสียใจมากกว่าใครก็คงจะไม่พ้น ท้าวภีษมะ ผู้ซึ่งมีศักดิ์เป็นปู่ของพวกปาณฑพ พระองค์ไม่สามารถจะอดกลั้นความเสียใจไว้ได้เลย และดูเหมือนว่าความเสียใจของพระองค์นั้น จะทำให้พระองค์ไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกแล้ว
ในพิธีศพของปาณฑพและพระนางกุนตี วิฑูรเมื่อเห็นว่าท้าวภีษมะเศร้าเสียใจมาก จึงได้หาโอกาสเดินเข้าไปหาท้าวภีษมะ ระหว่างที่ท้าวภีษมะยืนเสียใจอยู่เพียงลำพัง แล้วบอกว่า "พระองค์ไม่จำเป็นต้องเศร้าเสียใจมากเกินไป เพราะพวกปาณฑพและพระนางกุนตียังไม่ตาย ทั้งหมดเป็นแผนของท้าวธฤตราษฏร์และทุรโยธน์ที่วางเพลิง ตอนนี้ปาณฑพและพระนางกุนตีได้หนีออกจากเมืองวาราณาวัตไปไกลแล้ว" ท้าวภีษมะได้ยินดังนั้นก็ดีใจเป็นอย่างมากที่หลานๆ และพระนางกุนตียังไม่ตาย และก็เข้าใจสถานการณ์มากขึ้น
Image
