อรชุนแกล้งยืนบำเพ็ญตบะอย่างยิ่งยวด แม้กระทั่งแมลงตอมไต่ตามร่างกายอรชุนก็ไม่ขยับเขยื้อน จนคนที่มาทำบุญและผ่านไปผ่านมา ต่างก็เลื่อมใสในฤาษีปลอมๆ ที่ชื่อว่าอรชุนเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นก็ปรากฏบุคคลหนึ่ง เดินเข้าไปใกล้ๆ กับอรชุน คนผู้นั้นคือพลราม พี่ชายของกฤษณะ ผู้เป็นอาจารย์พวกเกาพรและปาณฑพทั้งหลาย รวมถึงภีมะ ทุรโยธน์ และอรชุนเอง พระพลรามจับจ้องไปที่ฤาษีอรชุน แล้วกระทำในสิ่งที่คาดไม่ถึง นั่นคือก้มกราบฤาษีอรชุนอย่างนอบน้อม แล้วเอ่ยถามว่า "ท่านผู้นี้ มีความเป็นมาอย่างไร ท่านเดินทางแสวงบุญมาจากที่ใดกัน"
อรชุนซึ่งในใจตุ้มตุ้มต่อมๆ ว่าพลรามจะจำตนได้ ต้องข่มความกลัวในใจ แล้วตอบไปด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า "ข้าเดินทางจาริกไปทั่วโลก จนถึงช่วงนี้ และขณะนี้จะเข้าหน้าฝน ข้าจำเป็นต้องหาสถานที่พำนักเพื่อให้ผ่านหน้าฝนไป และคิดว่าเมืองทวารกา มีความเหมาะสมที่จะพำนัก เพราะมีความสงบเงียบ และร่มรื่น"
เมื่อได้ยินดังนั้น พลรามก็ยิ่งเลื่อมใสในความสุขุมนุ่มลึกของฤาษีอรชุนผู้นี้ ถึงกับประกาศว่าจะขอดูแลเรื่องของการอยู่การกินของฤาษีอรชุน และขอเชิญให้ฤาษีเข้าพำนักในเมืองทวารกา
ระหว่างนั้นเองกฤษณะก็เดินเข้ามา พลรามเล่าให้กฤษณะฟังเรื่องแผนการอุปถัมภ์ดูแลฤาษีอรชุน พลรามยืนคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดกับกฤษณะว่า "อุทยานที่อยู่ใกล้ๆ ที่อยู่ของเจ้าหญิงสุภัทรา น่าจะเหมาะสมที่จะให้ฤาษีนี้ไปพำนัก เจ้าหญิงสุภัทราจะพบปะและสนทนากับฤาษีท่านนี้ด้วย ท่านคิดเห็นว่าเป็นอย่างไรบ้าง?"
แม้ว่าสิ่งที่พลรามเสนอออกมาจะตรงใจของกฤษณะที่อยากจะดำเนินการอยู่แล้ว แต่กฤษณะก็ทำเป็นไม่เห็นด้วย แล้วบอกว่า "น่าจะเป็นการไม่เหมาะที่เราจะอนุญาตให้ฤาษีที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้า มาพักใกล้ตำหนักของเจ้าหญิงสุภัทรา"
พลรามได้ยินดังนั้นก็บอกกับกฤษณะว่า "ฤาษีนี้เดินทางจาริกแสวงบุญไปทั่ว ประพฤติพรหมจรรย์ สิ่งที่ท่านพูดเป็นการดูถูกท่านฤาษีผู้ยิ่งใหญ่" กฤษณะเมื่อเห็นว่าพลรามยังยืนยันจะดำเนินการตามแผนที่ตนเองก็เห็นด้วย เลยกล่าวขอโทษและยินยอมให้พลรามดำเนินการตามนั้น