เมื่อพระกฤษณะเล่าเรื่องอดีตของท้าวชราสันธ์เสร็จ เป็นเวลาพอดีกันที่ท้าวชราสันธ์เสร็จสิ้นพิธีบูชาพระศิวะ ท้าวชราสันธ์จึงเดินเข้ามาหาทั้งอรชุน ภีมะและพระกฤษณะ เพื่อสอบถามถึงสาเหตุที่ทั้งสามต้องเดินทางมา โดยเฉพาะพระกฤษณะผู้เป็นศัตรูของท้าวชราสันธ์ไม่น่ามีเหตุผลที่จะเดินทางมายังแคว้นมคธแห่งนี้
พระกฤษณะบอกกับท้าวชราสันธ์ว่า เราทั้งสามตั้งใจเดินทางมาแคว้นมคธเพื่อท้าประลองกับท่าน ให้ท่านเลือกประลองกับคนใดคนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นภีมะ อรชุน หรือตัวพระกฤษณะเองก็ได้ ด้วยความที่วรรณะกษัตริย์เมื่อถูกท้าประลองโดยวรรณะกษัตริย์ด้วยกันนั้น จำเป็นจะต้องรับคำท้าเท่านั้น ท้าวชราสันธ์จึงตกลงที่จะประลองโดยมีข้อแม้ว่าการประลองจะจบสิ้นเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งถึงแก่ความตายเท่านั้น พระกฤษณะก็กระหยิ่มยิ้มย่อง และยอมรับเงื่อนไข
ท้าวชราสันธ์เลือกเอาภีมะเป็นคู่ประลอง โดยให้เหตุผลว่าภีมะตัวใหญ่มีกำลังมาก เหมาะสมเป็นคู่ประลองมากกว่าอรชุนและพระกฤษณะ ภีมะซึ่งเตรียมการมาอยู่แล้วก็ยินดีอย่างยิ่ง จึงหยิบกระบองประจำกายตั้งท่าเตรียมต่อสู้กับท้าวชราสันธ์
เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้น ทั้งภีมะและท้าวชราสันธ์ต่างสู้กับอย่างดุเดือด และสมน้ำสมเนื้อไม่มีฝ่ายใดเพลี่ยงพล้ำ อรชุนและพระกฤษณะยืนดูอยู่ห่างๆ ยังนึกว่าตนเองโชคดีที่ไม่ได้เป็นผู้ถูกเลือกให้ประลองกับท้าวชราสันธ์เอง คงเป็นคู่ต่อสู้ที่ตึงมือเป็นแน่แท้ และตนคงเอาชนะได้ยากอย่างแน่นอน