พิธีราชสูยะดำเนินไปอย่างราบรื่น ปราศจากเรื่องราวติดขัดใดๆ พี่น้องปาณฑพทั้งหลายต่างยินดีเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะยุธิษเฐียรผู้เป็นประธานของพิธีในครั้งนี้
เมื่องานใกล้จะเสร็จลง ก็ถึงเวลาที่ของยุธิษเฐียรจะต้องแสดงความขอบคุณต่อกษัตริย์แต่ละพระองค์ที่มาร่วมในงานพิธี ระหว่างนั้นเองท้าวภีษมะผู้มีศักดิ์เป็นปู่ของพี่น้องปาณฑพก็ได้เดินเข้ามาพูดกับยุธิษเฐียรว่า ในการจะมอบเครื่องบรรณาการให้แก่กษัตริย์แต่ละพระองค์นั้น ยุธิษเฐียรจะต้องเลือกกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดเพื่อเป็นผู้ได้รับเกียรติอันสูงสุดเป็นท่านแรก
การที่ต้องเลือกใครสักคน จากเหล่ากษัตริย์ผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานทั้งหลาย เป็นเรื่องที่น่าหนักใจสำหรับยุธิษเฐียร แต่เมื่อปรึกษากับท้าวภีษมะก็ได้ความเห็นตรงกันว่า ผู้ที่เหมาะจะได้รับเกียรติอันสูงสุดนี้ ควรจะต้องเป็น พระกฤษณะ ผู้เป็นทั้งเพื่อน ทั้งที่พึ่ง และคอยช่วยเหลือพี่น้องปาณฑพมาตลอดจนกระทั่งผ่านเรื่องราวเลวร้ายจนมาถึงวันนี้ได้
เมื่อตกลงใจแล้ว ยุธิษเฐียรก็ได้เชิญพระกฤษณะ และมอบเครื่องบรรณาการให้กับพระกฤษณะเป็นท่านแรก ซึ่งนับว่าเป็นกษัตริย์ผู้ที่ได้รับเกียรติอันสูงสุดเหนือกว่ากษัตริย์องค์อื่นๆ ที่มาร่วมงาน
ทันใดนั้นเองเหล่ากษัตริย์ต่างตกใจในการกระทำของยุธิษเฐียร ทุกคนนิ่งเงียบด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำเดียว ทำให้พิธีราชสูยะที่ดำเนินมาอย่างดีจนใกล้จบงานนี้ เกิดสัญญาณว่าจะเริ่มมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นในเวลาอันใกล้นี้