เมื่อทุรโยธน์ได้ยินสิ่งที่มหาดเล็กรายงานว่า พระนางเทราปทีไม่ยอมออกมาจากที่พัก ก็โกรธเป็นอย่างมาก สั่งการให้ทุหสาสันผู้เป็นน้องชายของตน เข้าไปยังที่พักของพระนาง และนำตัวพระนางเทราปทีมายังที่สภาแห่งนี้ทันที ทุหสาสันรับคำสั่ง และออกจากสภาไป ณ เดี๋ยวนั้น
เมื่อเดินทางไปถึงที่พักของพระนางเทราปที ทุหสาสันก็ได้พบกับพระนางเทราปที ทุหสาสันกล่าวว่า บัดนี้พระนางได้ตกเป็นทาสของทุรโยธน์แล้ว ส่วนเรื่องคำถามอันใด หรือมีข้อสงสัยอันใดที่พระนางอยากถาม ให้ออกไปถามเองที่สภา พระนางเทราปทีก็โต้แย้งว่า ตนเองไม่ได้ตกเป็นทาสของผู้ใด ถ้าเกิดท้าวยุธิษเฐียรผู้เป็นสามีใช้ตนเองเป็นเครื่องเดิมพันและตกเป็นทาสของทุรโยธน์ก่อน และอีกอย่างคือตนเองอยู่ในช่วงที่มีประจำเดือน การเดินทางไปยังที่สภา พระนางเห็นว่าไม่เหมาะสม
ทุหสาสันไม่สนใจกับเหตุผลต่างๆ ที่พระนางยกมากล่าวอ้าง ทุหสาสันเดินเข้าไปยังที่พักของพระนาง หวังจะเข้าไปฉุดกระชากแขนพระนาง แต่พระนางเองก็วิ่งหนี พยายามจะวิ่งไปยังที่ประทับของพระนางคานธารี หวังให้พระนางคานธารีช่วยเหลือ แต่ทุหสาสันก็เข้าถึงตัวของพระนางเทราปทีก่อน
ทุหสาสันจับที่เส้นผมของพระนาง และกระชากฉุดดึงผมพระนาง จนมวยผมของพระนางหลุดออก และลากตัวพระนางออกจากที่พัก สิ่งเดียวที่พระนางเทราปทีผู้อ่อนแอพอจะทำได้คือดิ้นอย่างแรง และส่งเสียงร้อง แต่ก็ไม่มีใครที่จะเข้ามาช่วยพระนางออกจากเงื้อมือของทุหสาสันได้ ทุหสาสันฉุดกระชากพระนางจนถึงสภาอันมีเกียรติแห่งราชสำนักหัสตินาปุระ