เมื่อความพยายามของทุหสาสันไม่เป็นผล พระนางเทราปทีได้รับความช่วยเหลือจากพระกฤษณะ ทุกคนในท้องพระโรงต่างก็โล่งอกที่เหตุการณ์ยังไม่ลุกลามบานปลายไปอย่างที่คาดการณ์ โดยเฉพาะพี่น้องปาณฑพ ต่างก็นึกขอบคุณความกรุณาของพระกฤษณะอยู่ภายในใจ
ทันใดนั้นเอง ทุรโยธน์ผู้ไม่สบอารมณ์ที่สถานการณ์ไม่เป็นดั่งหวัง กล่าวด้วยเสียงอันดังว่า "ในเมื่อไม่มีใครตอบคำถามของพระนาง ว่าตกลงพระนางเป็นทาสหรือไม่ใช่ทาสกันแน่ ข้าจะตอบให้ก็ได้ ข้าว่าตอนนี้เจ้ายังคงเป็นอิสระ เอาเช่นนี้เถอะ ให้เจ้าสามารถเลือกสวามีได้ใหม่จากบรรดาพวกเราคนใดคนหนึ่ง เลือกอีกครั้งให้ดี เลือกคนที่จะไม่ทำให้เจ้าต้องตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบากเช่นตอนนี้" คำพูดของทุรโยธน์แม้จะดูเป็นการเอื้อเฟื้อต่อพระนางเทราปที และช่วยแก้ปัญหาของพระนางได้ แต่เมื่อออกจากปากของทุรโยธน์ พระนางเทราปทีกลับมองว่าเป็นคำดูถูกพระนางอยู่ดี
ราธียะผู้อยู่ในสถานการณ์ก็พูดต่อจากทุรโยธน์ว่า "ให้เลือกจากพวกเรา ไม่ว่าจะเป็นทุรโยธน์ หรือทุหสาสัน เลือกใครก็ได้ เพราะว่าพวกเราคงไม่มีวันนำพระนางมาเป็นเครื่องเดิมพันในวงพนันเป็นแน่"
คำพูดของราธียะ ยิ่งเป็นการตอกย้ำความผิดของยุธิษเฐียร และพี่น้องปาณฑพที่เหลือที่ไม่ได้พยายามห้ามหรือขัดขวางยุธิษเฐียร หรือออกตัวช่วยเหลือพระนางเทราปที และยังทำให้ภีมะซึ่งปกติเป็นคนเลือดร้อน โมโหง่ายอยู่แล้วต้องก้มหน้าก้มตาเก็บเอาความโกรธจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว
ทันใดนั้นเอง ระหว่างที่พระนางเทราปทีมองไปทางสามีทั้งห้าของพระนาง ทุรโยธน์ก็ยื่นขาซ้ายของตนออกมา และทำมือแตะตรงหน้าตักของตัวเองเพื่อเรียกให้พระนางเทราปทีมานั่งบนตักตนเอง ซึ่งเป็นการแสดงออกอย่างเหยียดหยามศักดิ์ศรีของพระนางเทราปที รวมถึงพี่น้องปาณฑพจน ภีมะสุดจะทนไหวอีกต่อไปแล้ว