หลังจากทนดูมานาน ในที่สุดภีมะก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป แม้ว่าอรชุนและพี่น้องคนอื่นๆ จะพยายามยื้อ หรือฉุดรั้งไม่ให้ภีมะกระทำการใดๆ แต่ด้วยพละกำลังของภีมะ ก็สุดแล้วที่ใครจะรั้วเอาไว้ได้
ภีมะลุกขึ้นยืนและชี้หน้าไปทางทุหสาสัน ผู้กระทำการย่ำยีพระนางเทราปที ฉุกกระชากลากผมพระนางออกจากห้องพักของพระนาง มายังสภาแห่งนี้ เพื่อประจานต่อหน้าธารกำนัล ภีมะสาบานว่าในอนาคตพี่น้องปาณฑพจะก่อสงคราม และในสงครามนั้น ตนจะฆ่าทุหสาสัน รวมถึงพี่น้องทุกคนของทุหสาสันให้ตายจนหมดสิ้น สำหรับทุหสาสันแล้ว ภีมะสาบานจะฉีกอกของทุหสาสันออกมาและดื่มเลือดจากอกของทุหสาสันถึงจะสาแก่ใจ ส่วนของทุรโยธน์ผู้กระทำการเหยียดหยามพระนางเทราปทีด้วยการเรียกให้พระนางมานั่งบนตักของตนเอง ภีมะสาบานว่าจะต้องฟาดหน้าขาของทุรโยธน์ด้วยกระบองให้ทุรโยธน์ตายในที่สุด
ภีมะยังกล่าวต่อไปด้วยใจอันเจ็บแค้นว่า ในส่วนอรชุนนั้น จะเป็นผู้ฆ่าราธียะด้วยตนเอง สหเทพจะเป็นผู้ฆ่าศกุนิ และนกุลจะเป็นผู้สังหารลูกๆ ของศกุนิทั้งหมด เมื่อสิ้นคำสาบานของภีมะ พี่น้องปาณฑพที่ถูกกล่าวชื่อออกมา ก็ยืนยันว่าจะทำตามคำสาบานของภีมะ ผู้เป็นพี่ชายคนรองอย่างแน่นอน และยินยอมตกนรกหมกไหม้ไม่ได้ผุดได้เกิดหากทำไม่สำเร็จ
คำสาบานของภีมะ เมื่อกล่าวออกมาก็สร้างความหวั่นวิตกให้แก่ผู้ใหญ่ที่อยู่ในสภาแห่งนี้เป็นอย่างมาก ส่วนพระนางเทราปทีก็ยิ้มออกเพราะเห็นว่าในที่สุดสามีของนางก็ทำอะไรสักอย่างเพื่อพระนาง
คนที่หนักใจที่สุดคือท้าวธฤตราษฏร์ผู้เป็นใหญ่ในราชสำนักหัสตินาปุระ ผู้ยินยอมให้สถานการณ์เลยเถิดมาจนถึงขั้นนี้เพียงเพราะอยากตามใจลูกชายอย่างทุรโยธน์ ถึงกับคิดหาหนทางแก้ไขสถานการณ์ไม่ให้เลยเถิดไปกว่านี้อีกแล้ว