การต่อสู้ระหว่างอรชุนกับพรานป่านิรนาม ดำเนินไปอย่างยาวนาน จะเรียกว่าการต่อสู้ก็ไม่เหมือนการต่อสู้เสียทีเดียว เนื่องจากผู้ได้รับบาดเจ็บมีเพียงแต่อรชุนเท่านั้น ไม่ว่าอรชุนจะใช้วิชาอันใด ก็ไม่สามารถทำอันตรายพรานป่า แม้แต่สักริ้วรอยเดียว ทำเอาอรชุนสับสนในจิตใจไปหมด เฝ้าหาสาเหตุว่ามันเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร
ในใจของอรชุนคิดว่า พรานป่าคนนี้ คงไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาเป็นแน่ คงเป็นเทพสงครามจากสวรรค์จำแลงตัวลงมาเพื่อขัดขวางการบำเพ็ญตบะของตน ถึงได้มีฝีมือเก่งฉกาจจนตนไม่สามารถสู้ได้
ในยามคับขันที่สุดของชีวิตอรชุน อรชุนเสกพวงมาลัยออกมา แล้วภาวนาต่อพระศังกร (หรือพระศิวะ) ด้วยตบะที่ตนสั่งสมไว้ ขอพระศังกรประทานพลังให้สามารถเอาชนะพรานป่าคนนี้ได้ด้วยเถิด อรชุนภาวนาเสร็จสิ้นก็นำพวงมาลัยคล้องไว้ที่แท่นบูชาศิวลึงค์ที่ตนสร้างเอาไว้เพื่อบูชาพระศังกร
สิ่งที่น่าแปลกคือการกระทำของพรานป่า เมื่อเห็นอรชุนทำท่าจะขอพรจากพระศังกร ก็ไม่มีท่าทีจะเข้ามาทำร้ายอรชุน แถมยังปล่อยให้อรชุนทำพิธีจนเสร็จสิ้น ประหนึ่งไม่กลัวว่าอรชุนจะมีกำลังเพิ่มแต่อย่างใด แถมยังกระหยิ่มยิ้มย่องเหมือนเยาะเย้ยอรชุนเสียอีก