พี่น้องปาณฑพเดินทางกลับมาพักที่ปากามัยกะตามคำแนะนำของพระอินทร์ และตั้งใจจะพำนักอยู่ที่ป่ากามัยกะไปจนครบ 1 ปีให้สิ้นสุดปีที่ 12 ของการเนรเทศ
ข่าวการกลับมาพำนักที่ป่ากามัยกะของพี่น้องปาณฑพแพร่ไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ผู้คนที่ได้ทราบข่าวต่างก็เดินทางมาเยี่ยมเยี่ยนพี่น้องปาณฑพ โดยเฉพาะญาติคนสำคัญ นั่นคือพระกฤษณะ
พี่น้องปาณฑพดีใจมากที่ได้พบกับพระกฤษณะหลังจากที่ไม่ได้พบเจอกันเป็นเวลานาน ทั้งสองฝ่ายได้เล่าเรื่องราวที่ประสบพบเจอ โดยเฉพาะอรชุนเล่าเรื่องราวการเดินทางเพื่อเสาะหาอาวุธวิเศษทั้งหลาย รวมถึงการเดินทางไปนครอมราวดีให้พระกฤษณะฟัง สร้างความตื่นเต้นให้กับพระกฤษณะเป็นอย่างมาก
ส่วนด้านพระกฤษณะก็เล่าเรื่องราวของเหล่าลูกชายของพี่น้องปาณฑพว่ามีความเป็นอยู่สุขสบายดี เจ้าชายทั้งหลายได้รับการสั่งสอน ฝึกฝน วิทยาการจนชำนาญ โดยเฉพาะเจ้าชายอภิมันยุฉายแววความเก่งกาจที่ได้รับมาจากอรชุน
พระกฤษณะยังเรียกร้องให้ยุธิษเฐียรยกเลิกการเนรเทศครั้งนี้เสีย แล้วจัดตั้งกองทัพไปต่อสู้กับพี่น้องเการพให้สิ้นซาก แต่ยุธิษเฐียรก็ปฏิเสธและยังยืนยันที่จะทำตามข้อตกลงที่ให้ไว้กับทุรโยธน์ รอจนครบเวลาของการเนรเทศ ความอยุติธรรมที่พี่น้องปาณฑพและพระนางเทราปทีได้รับ จะต้องมีการชำระสะสาง
พระกฤษณะได้ยินเช่นนั้นก็รับปาก ขอให้เป็นไปตามที่ยุธิษเฐียรเห็นชอบ