เมื่อยุธิษเฐียรเดินทางมาถึงริมสระมรณะ ยุธิษเฐียรเห็นร่างอันไร้วิญญาณของน้องๆ ทั้งสี่คน นอนเรียงรายกันอยู่ริมสระน้ำ ยุธิษเฐียรพยายามเรียกเท่าไหร่น้องๆ ก็ไม่ฟื้นขึ้นมา
ยุธิษเฐียรร้องไห้เสียใจราวน้ำตาเป็นสายเลือด อีกทั้งพยายามหาสาเหตุการตายของน้องๆ ก็ไม่สามารถหาสาเหตุใดได้เลย เวลาผ่านไประยะหนึ่งยุธิษเฐียรเริ่มกระหายน้ำจึงละทิ้งร่างไร้วิญญาณของน้องๆ และเดินทางเข้าหาสระน้ำเพื่อดื่มน้ำแก้กระหาย
ทันใดนั้นเอง มีเงาร่างหนึ่งปรากฏตัวขึ้น เงาร่างนั้นบอกกับยุธิษเฐียรว่า เจ้าจะดื่มน้ำจากสระนี้ได้ก็ต่อเมื่อตอบคำถามของข้าได้เท่านั้น
ยุธิษเฐียรตกใจเป็นอย่างมากกับการปรากฏตัวของเงาร่างนิรนาม แต่ก็สอบถามเงาร่างนิรนามว่า ท่านพอจะรู้สาเหตุการตายของน้องๆ ของข้าหรือไม่ เงาร่างนิรนามก็บอกความจริงว่า คนทั้งสี่ดื่มน้ำจากสระก่อนที่จะตอบคำถามของข้า โดยไม่สนคำเตือนที่ให้ไว้ จึงต้องตายตามคำสาปที่ให้ไว้
ยุธิษเฐียรได้ฟังดังนั้นก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด เขาขอโทษแทนน้องๆ ที่ได้ทำผิด ไม่เชื่อฟังคำเตือน พร้อมทั้งขอร้องให้เงาร่างนิรนามช่วยฟื้นชีวิตของน้องๆ ทั้งหมด แต่เงาร่างนิรนามไม่ยอมรับฟังคำขอร้องของยุธิษเฐียรแต่อย่างใด