ท้าววิราฏรู้สึกเสียหน้าที่นักมวยปล้ำต่างถิ่นมาประกาศกร้าวถึงความเก่งกาจ พระองค์ปรึกษากับกังกะ (ยุธิษเฐียร) ว่าจะทำเช่นไรดี
กังกะบอกกับท้าววิราฏว่า ตนเองได้ยินมาว่าขณะนี้มีนักมวยปล้ำที่เก่งกาจมาอาศัยอยู่ในราชสำนักชื่อว่าวัลละ (ภีมะ) ขอให้ท้าววิราฏเรียกวัลละออกมาต่อสู้เถอะ เชื่อว่าต้องสามารถโค่นล้มนักมวยปล้ำต่างถิ่นได้อย่างแน่นอนท้าววิราฏจึงสั่งให้นำตัววัลละมาเข้าเฝ้า
เวลาผ่านไปไม่นานวัลละก็เดินทางมาถึง หลังจากทราบเรื่องทั้งหมด วัลละก็คิดในใจว่าการจะชนะการประลองกำลังนั้นเป็นเรื่องง่าย แต่จำเป็นจะต้องปิดบังฝีมือของตนเองด้วยเพื่อไม่ให้ตนเองถูกเปิดโปงว่าแท้ที่จริงแล้วตนคือภีมะ
วัลละมองไปทางกังกะ เห็นกังกะพยักหน้าเบาๆ เป็นการส่งสัญญาณให้ตนทราบว่ากังกะได้พิจารณาดีแล้วว่าสามารถทำได้ วัลละจึงตอบตกลงกับท้าววิราฏว่า ตนเองจะออกไปจัดการกับนักมวยปล้ำต่างถิ่นผู้มาหยามน้ำหน้าชาวแคว้นมัสยะเอง