ในที่สุดวัลละ (ภีมะ) ก็ปรากฏกายแสดงตัวเป็นตัวแทนของชาวแคว้นมัสยะ เพื่อท้าชิงกับนักมวยปล้ำต่างถิ่นผู้โอหัง
เมื่อการต่อสู้เริ่มต้น วัลละเร่งพลังถึงขีดสุดเพื่อเข้าปะทะกับนักมวยปล้ำต่างถิ่น ภายในใจของวัลละแบกรับความคาดหวังของท้าววิราฏและไม่อยากให้กังกะ (ยุธิษเฐียร) ต้องเสียหน้า การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด นักมวยปล้ำทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยง ผ่านไปไม่นานวัลละก็ได้โอกาสจับนักมวยปล้ำต่างถิ่นทุ่มลงกับพื้นส่งผลให้นักมวยปล้ำต่างถิ่นสลบไป วัลละจึงเอาชนะไปได้อย่างสวยงาม
ท้าววิราฏมีความสุขกับชัยชนะของวัลละ แถมยังช่วยกู้หน้าให้กับชาวแคว้นมัสยะได้เป็นอย่างดี ถึงกับประกาศได้อย่างเต็มปากว่านักมวยปล้ำของตนเก่งกาจไม่แพ้ใคร
การที่วัลละได้รับการชมเชยจากท้าววิราฏ ส่งผลให้วัลละและพี่น้องปาณฑพคนอื่นๆ รู้สึกมีความสุขเพิ่มมากขึ้นในทุกๆ วัน และต่างคนต่างเฝ้ารอวันนับถอยหลังที่จะจบสิ้นการเนรเทศ 13 ปีนี้เสียที