เมื่อราชสำนักขาดผู้ปกครอง หน้าที่ของพระราชาจึงตกเป็นของท้าวธฤตราษฏร์ ซึ่งแม้ว่าจะพระเนตรบอด แต่ก็มีความชาญฉลาดในการวางแผน
โดยมีวิทูรเป็นที่ปรึกษาอยู่ข้างกาย
แต่สิ่งที่สะท้อนในใจของท้าวภีษมะคือ ภารกิจในการดูแลราชสำนัก ซึ่งเคยคิดว่าจะฝากเอาไว้ในฝีมือการรบอันเก่งกาจของท้าวปาณฑุ และการวางแผนของท้าวธฤตราษฏร์ กลับต้องตกที่บ่าของตนเองอีกครั้ง
และไม่อาจรู้ได้เลยว่าต้องนานอีกเท่าไหร่จึงจะสามารถปลดเปลื้อง ภาระนี้ออกไปได้เสียที
Image
