ยุธิษเฐียรเมื่อได้ฟังการสาธยายถึงความเป็นไปได้อันน้อยนิดที่จะทำพิธีราชสูยะได้สำเร็จ ก็เกิดความห่อเหี่ยว จนเกือบตัดสินใจยกเลิกความตั้งใจจัดพิธี
ในระหว่างที่ยุธิษเฐียรก้มหน้าก้มตาครุ่นคิดถึงทางออกของปัญหา ภีมะก็เอ่ยขึ้นมาว่า "ข้าไม่กลัวท้าวชราสันธ์ พวกเราพี่น้องปาณฑพมีทั้งข้าผู้มีพลังประหนึ่งช้างแปดพันเชือก มีทั้งอรชุนผู้เก่งกาจทางด้านวิชาธนูจนไม่สามารถหาผู้เปรียบได้" อรชุนเมื่อได้ยินภีมะกล่าวเช่นนั้น ก็พยักหน้าเห็นด้วย พร้อมทั้งเอ่ยปากบอกว่า ตนและภีมะจะเดินทางไปแคว้นมคธ เพื่อไปสังหารท้าวชราสันธ์ให้ได้ เมื่อสังหารท้าวชราสันธ์ได้แล้ว ก็จะไม่มีใครที่จะขัดขวางการทำพิธีราชสูยะได้อีก ยุธิษเฐียรได้ฟังดังนั้นก็ดีใจที่ภีมะและอรชุน อาสาจะแก้ปัญหาให้ แต่ก็ยังไม่หายกังวลจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากพระกฤษณะ
พระกฤษณะยิ้มและกล่าวด้วยความยินดีว่า ถ้าเช่นนั้นเราทั้งสาม ซึ่งได้แก่ภีมะ อรชุน และตัวพระกฤษณะเอง จะปลอมตัวเป็นนักบวชแล้วเดินทางเข้าแคว้นมคธไปเพื่อลอบสังหารท้าวชราสันธ์ พระกฤษณะเชื่อว่าภารกิจนี้น่าจะสำเร็จ ตราบใดที่มีอรชุนและภีมะร่วมทางไปด้วย