เหล่าพี่น้องปาณฑพและพระนางเทราปทีได้เดินทางมาถึงกรุงหัสตินาปุระ ก่อนถึงวันที่จะได้เฉลิมฉลองสภาใหม่ได้ 2 วัน ทุกคนได้รับการต้อนรับจากทางฝั่งราชสำนักของหัสตินาปุระ ไม่ว่าจะเป็นท่านปู่ภีษมะ ท้าวธฤตราษฏร์ หรือแม้กระทั่งทุรโยธน์เองก็ยังดูแลการเป็นอยู่ของพี่น้องปาณฑพและพระนางเทราปทีเป็นอย่างดี เรียกได้ว่าพี่น้องปาณฑพได้หลับอย่างมีความสุขในเมืองหัสตินาปุระประหนึ่งว่าเป็นเมืองอินทรปรัศถ์เลยทีเดียว
เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงวันที่จัดงานเฉลิมฉลองสภาใหม่ ณ เมืองชยันตะ ทุรโยธน์อาสาทำหน้าที่พาพี่น้องปาณฑพเยี่ยมชมสภาแห่งใหม่ด้วยตนเอง ฝ่ายยุธิษเฐียรเมื่อเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของทุรโยธน์ ก็รู้สึกสงสัยว่าในการเยี่ยมชมสภาครั้งนี้ต้องมีบางสิ่งไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นอน จึงสั่งให้พี่น้องทั้งหลายคอยระแวดระวังความปลอดภัยของกันและกันให้ดี
ส่วนทุรโยธน์เองนั้น ระหว่างที่พาพี่น้องปาณฑพเยี่ยมชมสภาแห่งชยันตะ จิตใจของทุรโยธน์จดจ่ออยู่กับแผนการพนันสกา เพื่อหลอกลวงทรัพย์สินเงินทองและอำนาจเกียรติยศต่างๆ ที่ยุธิษเฐียรมีเอามาเป็นของตนให้หมดสิ้น นึกได้ดังนั้นทุรโยธน์ก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
หลังจากการเยี่ยมชมสภาเสร็จสิ้น ทุรโยธน์ก็เอ่ยปากท้าทายยุธิษเฐียรว่าถึงเวลาที่จะมาเล่นสกาด้วยกันเพื่อกระชับมิตรและให้เป็นไปเพื่อความสนุกสนานของพี่น้องทั้งสองตระกูล ยุธิษเฐียรตอบปฏิเสธทุรโยธน์ในทันที และให้เหตุผลว่าการเดินทางมาของตนในครั้งนี้ เพื่อเยี่ยมชมสภาของเมืองชยันตะเท่านั้น ทุรโยธน์ก็ยังไม่ยอมแพ้ และท้าทายยุธิษเฐียรต่อไปว่า ยุธิษเฐียรได้ทรัพย์สิน เงินทองมามากมายจากพิธีราชสูยะ คงจะหวงทรัพย์สมบัติเหล่านั้นจึงไม่กล้านำมาเล่นพนัน หรือไม่ก็กลัวจะเสียพนันจนหมดตัวเลยไม่เลยยอมรับคำท้า
ได้ยินดังนั้นยุธิษเฐียรก็โกรธจัดและบอกกับทุรโยธน์ว่าตนเองไม่ได้หวงหรือยึดติดกับทรัพย์สมบัติแต่อย่างใด และถ้าจะเล่นสกาตนเองก็มีฝีมือในเชิงสกาเช่นกัน ไม่กลัวที่จะต้องเล่นสกากับใครทั้งนั้น ว่าแต่ใครจะเป็นคู่ต่อสู้ของเรา ทุรโยธน์เห็นว่าเข้าแผนเลยพูดออกไปว่าท่านลุงศกุนิจะเล่นแทนข้า เพราะท่านลุงศกุนิเป็นผู้มีฝีมือในเชิงสกาผู้หาใครเปรียบไม่มี จึงจะเป็นคู่ต่อสู่ที่เหมาะสมกับยุธิษเฐียร
เมื่อยุธิษเฐียรได้ยินดังนั้น ก็ตบปากรับคำ ยอมเล่นสกาแต่โดยดี ทุรโยธน์เองเมื่อได้ยินดังนั้น ก็เชื้อเชิญพี่น้องปาณฑพเข้าสู่ที่นั่งเพื่อเล่นสกา โดยมีผู้ใหญ่ทั้งหลายของหัสตินาปุระทยอยเข้ามานั่งเพื่อดูการละเล่นสกาครั้งนี้
ในระหว่างที่พูดคุยกันอำมาตย์วิทูรผู้รู้แผนทุกอย่างของทุรโยธน์ก็อดเสียใจไม่ได้ ที่ตนไม่ได้พยายามให้มากพอเพื่อห้ามไม่ให้ยุธิษเฐียรเล่นสกา จึงนั่งเฝ้าดูการเป็นไปของการเล่นสกาและตั้งใจหาจังหวะเตือนให้หยุดเล่นก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปเกินที่ควรจะเป็น