ในขณะที่สถานการณ์คับขัน ท้าวธฤษราษฎร์ผู้ซึ่งประหวั่นพรั่นพรึงกับคำสาบานอันน่ากลัวของภีมะ รวมถึงอรชุน ก็เอ่ยกับพระนางเทราปทีด้วยน้ำตาแห่งความสงสารที่นองอยู่บนใบหน้าว่า "ข้าต้องขอโทษที่การกระทำของลูกๆ ของข้าทำเกิดมลทินต่อพระนาง ก่อนที่เรื่องราวมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ขอพระนางเทราปทีบอกมาเถิด มีสิ่งใดที่พระนางต้องการ ข้าจะมอบให้ตามที่พระนางประสงค์"
พระนางเทราปทีเมื่อได้ฟังคำพูดของท้าวธฤษราษฎร์ ที่เปรียบเหมือนแสงสว่างที่สาดส่องเขามาในวันที่อับจนหนทาง พระนางทูลขอให้ท้าวธฤษราษฎร์ปลดเปลื้องท้าวยุธิษเฐียรให้เป็นอิสระ ไม่ต้องเป็นทาสของทุรโยธน์อีกต่อไป ท้าวธฤษราษฎร์ก็รับคำ และยังถามต่อว่าพระนางต้องการอะไรอีก
พระนางเทราปทีขอให้ท้าวธฤษราษฎร์ ปลดเปลื้องสามีที่เหลือของพระนางให้เป็นอิสระ เช่นเดียวกับยุธิษเฐียร ท้าวธฤษราษฎร์ก็ทรงประทานให้เป็นตามคำขอ และยังถามพระนางต่ออีกว่ามีสิ่งใดที่ต้องการอีกหรือไม่
หลังจากที่พระนางได้ปลดเปลื้องภาระของพระสวามีทั้งหมดของพระนางแล้ว พระนางก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
การประทานพรให้แก่พระนางเทราปทีของท้าวธฤษราษฎร์ ช่วยแก้สถานการณ์ให้กับพี่น้องปาณฑพให้พ้นวิกฤติอย่างทันท่วงที ท้าวธฤษราษฎร์บอกกับพี่น้องปาณฑพว่า ขอคืนทรัพย์สมบัติที่ยุธิษเฐียรเสียพนันทั้งหมดให้ ขอให้กลับไปครองกรุงอินทรปรัศถ์ตามเดิม และให้คิดเสียว่าที่ผ่านมาเป็นฝันร้ายเพียงตื่นหนึ่งเท่านั้น