ไพร่พลของฝั่งเการพที่นำโดยทุรโยธน์ เมื่อพ่ายแพ้ต่อราชาคนธรรพ์นิรนาม ก็แตกกระจายไปทุกทิศทุกทาง มีบางส่วนได้เดินทางมายังป่ากามัยกะที่ซึ่งพี่น้องปาณฑพอาศัยอยู่
หลังจากที่ยุธิษเฐียรสอบถามเรื่องราวจากเหล่าทหาร ก็ได้ความว่าทุรโยธน์ ถูกราชาคนธรรพ์จับตัวเอาไว้เป็นเชลย ยุธิษเฐียรก็เรียกพี่น้องปาณฑพทั้งหมดมาพูดคุยหาแนวทางช่วยเหลือทุรโยธน์
พี่น้องปาณฑพ โดยเฉพาะภีมะรู้สึกสะใจเป็นอย่างมากกับชะตากรรมของทุรโยธน์ และปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่ยอมช่วยเหลือทุรโยธน์
ยุธิษเฐียรกล่าวตำหนิภีมะ ออกคำสั่งให้ภีมะและอรชุนติดตามไปช่วยเหลือทุรโยธน์ในทันที แม้ว่าภีมะจะไม่เห็นด้วยเพียงไหน แต่ในท้ายที่สุดก็ยินยอมทำตามประสงค์ของยุธิษเฐียร โดยให้เหตุผลเข้าข้างตัวเองว่า ที่ไปช่วยเหลือทุรโยธน์ในครั้งนี้เพราะต้องการทำตามคำสาบานที่เคยให้ไว้ว่าทุรโยธน์จะต้องตายด้วยน้ำมือตนเท่านั้น
จากนั้น ภีมะ อรชุน และพี่น้องปาณฑพคนที่เหลือจึงนำอาวุธติดตัวออกเดินทางไปช่วยเหลือทุรโยธน์ทันที