หลังจากทุรโยธน์ได้รับการปล่อยตัว ทุรโยธน์ก็เดินทางกลับยังค่ายพักอย่างเงียบเชียบ ไม่พูดคุยกับใครสักคนเดียว
คนแรกที่เข้าไปคุยกับทุรโยธน์นั่นคือราธียะ ผู้หลบหนีจากการสู้รบไปตั้งหลัก ราธียะยังเข้าใจว่าทุรโยธน์ทำสงครามชนะราชาคนธรรพ์แล้วจึงกลับมา ราธียะจึงกล่าวชื่นชมในความเก่งกาจของทุรโยธน์
คำชื่นชมของราธียะยิ่งสร้างความคับแค้นข้องใจให้กับทุรโยธน์มากกว่าเดิม ทุรโยธน์จึงเอ่ยปากเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ว่าตนแพ้การสู้รบและ ได้รับการช่วยเหลือจากพี่น้องปาณฑพที่แสนเกลียดชัง ทุรโยธน์ยังจำสีหน้าของยุธิษเฐียรที่บอกให้ตนเดินออกมาได้เป็นอย่างดี
ทุรโยธน์บอกเล่าความอับอายครั้งนี้หมดเปลือกต่อราธียะ ทุรโยธน์เสียใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป จึงตัดสินใจเรียกทุหศาสันมาสั่งเสีย ให้ขึ้นเป็นกษัตริย์ต่อจากตนเอง
หลังจากสั่งเสียเสร็จสรรพ ทุรโยธน์ก็ไล่ทุกคนให้กลับไปยังที่พัก แล้วทุรโยธน์ก็นำหญ้าคามาปูเป็นที่นั่งเพื่อนั่งสมาธิเพื่อเตรียมปลงสังขารในวันรุ่งขึ้น