เนื้อเรื่องมหาภารตะ

หลังจากที่ท้าวพฤหัสรถได้รับมะม่วงวิเศษมาหนึ่งผล พระองค์ก็รีบเดินทางกลับมายังที่พัก ท้าวพฤหัสรถเล่าเรื่องราวทั้งหมด ให้กับพระมเหสีฝาแฝดทั้งสองของพระองค์ฟัง ทั้งสามพระองค์ดีใจมาก ต่างคิดกันว่าถึงเวลาจะได้มีพระโอรสเสียที...

พระกฤษณะเล่าว่า ท้าวพฤหัสรถผู้เป็นบิดาของท้าวชราสันธ์นั้น แรกเริ่มเดิมทีเป็นพระมหากษัตริย์ที่ดีพระองค์หนึ่ง พระองค์มีพระปรีชาสามารถ เป็นแบบอย่างที่กษัตริย์ทั่วไปควรมี พระองค์ปกครองแคว้นมคธเป็นปึกแผ่น ราษฏรสรรเสริญโดยถ้วนทั่ว...

ก่อนการเดินทางมาแคว้นมคธ พระกฤษณะหารือกับอรชุน และภีมะว่า อย่างที่เคยอธิบายว่า การสู้รบด้วยกำลังกับท้าวชราสันธ์แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะชนะ เนื่องจากความเก่งกาจของท้าวชราสันธ์ พระกฤษณะเอ่ยเปรียบเปรยว่า...

ยุธิษเฐียรเมื่อได้ฟังการสาธยายถึงความเป็นไปได้อันน้อยนิดที่จะทำพิธีราชสูยะได้สำเร็จ ก็เกิดความห่อเหี่ยว จนเกือบตัดสินใจยกเลิกความตั้งใจจัดพิธี ในระหว่างที่ยุธิษเฐียรก้มหน้าก้มตาครุ่นคิดถึงทางออกของปัญหา ภีมะก็เอ่ยขึ้นมาว่า "ข้าไม่กลัวท้าวชราสันธ์...

ด้านพระกฤษณะเมื่อได้รับแจ้งว่ายุธิษเฐียรต้องการคำปรึกษา ก็เร่งเดินทางจากเมืองทวารกาสู่เมืองอินทรปรัศถ์โดยใช้เวลาไม่นาน เมื่อเดินทางมาถึง พี่น้องปาณฑพทุกคนก็ออกมาต้อนรับอย่างให้เกียรติสูงสุด เหมือนทุกครั้งที่เดินทางมาถึง เมื่อทุกคนเข้านั่งในท้องพระโรง...

เมื่อฤาษีนารทเดินทางมาถึงเมืองอินทรปรัสถ์ ยุธิษเฐียรที่รู้ข่าวก็เดินทางมาต้อนรับอย่างดี ยุธิษเฐียรพาฤาษีนารทเดินทางไปเข้าชมปราสาท ราชวัง และที่ขาดไม่ได้คือมายาสภา ซึ่งมีความวิจิตรตระการตาอย่างที่ร่ำลือ ฤาษีนารทพึงพอใจกับการพาเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ...

ระหว่างที่กรุงอินทรปรัศถ์เฉลิมฉลองการกลับมาของอรชุน ห่างออกไปหลายสิบโยชน์ มีฤาษีตนหนึ่งนามว่า ฤาษีนารท (อ่านว่า นาด) ซึ่งเป็นฤาษีที่มีฤทธิ์เดช ชอบท่องเที่ยวไปในสถานที่ต่างๆ เช่น แดนสวรรค์ วิมานของพระอินทร์...

หลังจากที่อรชุนและเจ้าหญิงสุภัทราเดินทางอย่างเร่งรีบ ในที่สุดก็เดินทางถึงกรุงอินทรปรัสถ์ เมื่ออรชุนเดินทางเข้าสู้พระราชวัง ก็ได้รับการต้อนรับจากยุธิษฐิระ ภีมะ นกุล และสหเทพ ต่างคนต่างสวมกอดกันอย่างมีความสุขที่อรชุนได้เดินทางกลับมาแล้ว...

ทางด้านฝั่งพระญาติของเจ้าหญิงสุภัทรา หลังจากทราบข่าวเรื่องที่อรชุนพาเจ้าหญิงหนีออกจากเมืองไป ทุกคนโกรธแค้นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งพลรามผู้มีส่วนต้องรับผิดชอบเนื่องจากเป็นผู้เสนอให้อรชุนในร่างฤาษีเข้าพักที่เมืองทวารกา พระพลรามจึงรวบรวมกองทัพ...

เมื่ออรชุนและเจ้าหญิงสุภัทราตกลงปลงใจที่จะหนีออกจากเมืองทวารกา เจ้าหญิงสุภัทราก็นำอรชุนมายังโรงเก็บรถม้าแล้วพบว่า รถม้าของพระกฤษณะซึ่งควรจะออกเดินทางไปกับพระกฤษณะ แต่กลับจอดอยู่ที่โรงเก็บรถม้าเสมือนตระเตรียมไว้ให้เจ้าหญิงสุภัทราและอรชุนใช้อย่างใดอย่างนั้น...

หลังจากที่ครอบครัวทั้งหมด เดินทางออกจากเมืองทวารกา เพื่อไปขอพรกับพระรุทร (ซึ่งก็คือพระศิวะ นั่นเอง) เพื่อให้พระนางสุภัทราหายจากอาการป่วย คงเหลือแต่เจ้าหญิงสุภัทรากับอรชุนที่อยู่ในคราบฤาษีอยู่กันเพียงลำพัง อรชุนเองก็เริ่มทนกับไฟรักที่อัดอั้นอยู่ในใจไม่ไหว...

หลังจากที่เจ้าหญิงสุภัทราถูกพระกฤษณะ แยกตัวออกจากอรชุน เจ้าหญิงก็เก็บตัวอยู่ในห้อง มีอาการเศร้าโศกตลอดเวลา เวลาผ่านไปนานเข้า พระนางเทวกีผู้เป็นมารดาของพระกฤษณะก็ร้อนใจ เลยเดินทางมาคุยกับพระกฤษณะเพื่อให้พระกฤษณะช่วยหาหนทางแก้ไข...

หลังจากอรชุนเปิดเผยตัวกับเจ้าหญิงสุภัทรา เจ้าหญิงก็หน้าแดงที่จู่ๆ คนที่พระนางหลงรักกลับยืนอยู่ตรงหน้า อรชุนพรรณาความรักที่มีต่อพระนาง ส่วนเจ้าหญิงรับฟังอย่างเขินอาย และเดินทางกลับที่พักโดยไม่เอ่ยปากสักคำ เจ้าหญิงสุภัทราหลงรักอรชุน อย่างสุดซึ้ง...

หลังจากที่ตกลงกันเรียบร้อย พลรามก็ให้ลูกน้องจัดที่พักที่เหมาะสมให้ฤาษีอรชุน อาศัยอยู่ภายในอุทยานในเมืองทวารกา และยังมอบหมายให้เจ้าหญิงสุภัทรารับหน้าที่ดูแลปรนนิบัติในเรื่องความเป็นอยู่ และอาหารให้เป็นอย่างดี เจ้าหญิงก็ทำอย่างดีไม่มีขาดตกบกพร่อง...

อรชุนแกล้งยืนบำเพ็ญตบะอย่างยิ่งยวด แม้กระทั่งแมลงตอมไต่ตามร่างกายอรชุนก็ไม่ขยับเขยื้อน จนคนที่มาทำบุญและผ่านไปผ่านมา ต่างก็เลื่อมใสในฤาษีปลอมๆ ที่ชื่อว่าอรชุนเป็นอย่างมาก ทันใดนั้นก็ปรากฏบุคคลหนึ่ง เดินเข้าไปใกล้ๆ กับอรชุน คนผู้นั้นคือพลราม พี่ชายของกฤษณะ...