เนื้อเรื่องมหาภารตะ

เวลาผ่านไปครึ่งค่อนวัน ในที่สุดกฤษณะก็นำครอบครัวเดินทางจากเมืองทวารกา มาถึงภูเขาเรวัตรตะกะ เพื่อทำพิธีกับพราหมณ์และฤาษีต่างๆ อรชุนสังเกตเห็นเจ้าหญิงสุภัทรา ซึ่งเดินอยู่ท่ามกลางสาวรับใช้หลายคน พระนางช่างสวยงาม อรชุนตกหลุมรักเจ้าหญิงสุภัทราในทันที...

อรชุนทำตามที่กฤษณะบอก นั่นก็คือเดินทางไปที่เขาเรวัตรตะกะ เมื่อเดินทางมาถึง อรชุนพบว่ามีเหล่าฤาษีและนักพรตมาบำเพ็ญเพียรอยู่ที่นี่มากมาย ต่างคนต่างเคร่งในวัตรปฏิบัติของตน อรชุนเมื่อเห็นเช่นนั้น ก็นำขี้เถ้ามาทาตัว...

กฤษณะเดินทางออกจากเมืองไปพบกับอรชุน ทั้งสองเมื่อพบกันก็แสดงความรักและเคารพต่อกัน กฤษณะขอให้อรชุนเล่าเรื่องของการเดินทางที่ผ่านมาทั้งหมด เมื่ออรชุนเล่าเรื่องการเดินทางจบ อรชุนก็บอกกับกฤษณะว่า "ท่านคงรู้จุดประสงค์ที่ข้ามาแต่งตัวซอมซ่อ นั่งภาวนาอยู่ตรงนี้...

แผนการของอรชุนเริ่มเป็นผล อรชุนนั่งบำเพ็ญตบะอย่างมุ่งมั่น แม้กระทั่งฝนตกรุนแรงสักแค่ไหนอรชุนก็ไม่ลุกไปไหน ในระหว่างนั้นกฤษณะก็ได้ข่าวว่า มีพราหมณ์มานั่งบำเพ็ญตบะอย่างยิ่งยวด กฤษณะคิดใคร่ครวญอยู่ครู่หนึ่ง ก็เข้าใจได้ทันทีว่าพราหมณ์ที่มาบำเพ็ญตบะนั้นคือ...

หลังจากออกจากเมืองมณีปุระ อรชุนก็เดินทางต่อไป จนกำหนดเวลาของการเดินทางเพื่อปลีกวิเวกใกล้จะครบ 1 ปี อรชุนก็ตัดสินใจเดินทางสู่เป้าหมายสุดท้ายที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่เริ่มออกเดินทางว่าจะต้องมาเมืองนี้ให้ได้ นั่นคือเมืองทวารกา...

อรชุนยอมรับในเงื่อนไขของท้าวจิตรเสน ซึ่งรวมถึงการที่บุตรของอรชุนที่เกิดจากเจ้าหญิงจิตรางคทาจะต้องอยู่ที่เมืองมณีปุระเพื่อครองราชสมบัติต่อจากท้าวจิตรเสน ท้าวจิตรเสนดีใจมากที่ได้นักรบผู้ยิ่งใหญ่อย่างอรชุนเป็นลูกเขย จึงจัดพิธีอภิเษกสมรสให้อย่างใหญ่โต...

การเดินทางเพื่อปลีกวิเวกของอรชุนยังดำเนินต่อไป อรชุนเดินทางมาได้พักหนึ่งก็พบเมืองมณีปุระ ซึ่งท้าวจิตรเสนเป็นพระราชาครองเมืองอยู่ ระหว่างที่อรชุนเดินทางเข้าเฝ้าท้าวจิตรเสนก็ได้พบกับพระธิดา ชื่อเจ้าหญิงจิตรางคทา ผู้มีสิริโฉมงดงาม...

หลังจากที่อรชุนอาบน้ำเสร็จ ก็มีสตรีนางหนึ่งเดินเข้ามา นางเดินเข้ามาจับตัวอรชุน และยังพาอรชุนดำดิ่งลงไปใต้น้ำ อรชุนยังมีสติดีและคาดว่าสตรีนางนี้ต้องไม่ประสงค์ร้ายกับตนจึงยอมปล่อยเลยตามเลย นางจึงพาอรชุนมายังราชวังที่อยู่ใต้แม่น้ำคงคา เมื่อถึงที่หมาย...

หลังจากที่อรชุนออกเดินทางจากเมืองอินทรปรัศถ์ อรชุนตั้งเป้าหมายแรกคือการล้างบาปที่แม่น้ำคงคา ที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากเป็นจุดหมายที่อยู่ไม่ไกลนัก อรชุนเดินทางไม่กี่วันก็บรรลุถึงแม่น้ำคงคา เมื่อถึงแม่น้ำคงคา...

หลังจากที่อรชุนตามวัวกลับมาได้ครบ พี่น้องปาณฑพก็ได้รับมอบวัวจากราชสำนักหัสตินาปุระจนครบถ้วน แผนการร้ายของท้าวสกุนิก็ไม่เป็นผลสำเร็จ แต่เรื่องราวไม่จบลงเช่นนั้น เนื่องจากอรชุนได้ละเมิดข้อตกลงการอาศัยอยู่ร่วมกันของพี่น้องปาณฑพกับพระนางเทราปที...

อรชุนรออยู่นานสองนาน ยุธิษเฐียรและพระนางเทราปทีก็ยังคงอยู่ในห้องพัก ไม่ออกมาเสียที ฝั่งทหารของหัสตินาปุระก็เร่งเร้าอรชุนให้รีบตามพวกตักษกะนาคราชไป เพราะกลัวว่าถ้าช้าไปจะไม่สามารถตามไปได้ทัน อาจต้องเสียวัวทั้งหมดไป อรชุนก็สองจิตสองใจว่าควรจะทำอย่างไรดี...

ในระหว่างที่เมืองอินทรปรัสถ์กำลังเฉลิมฉลองอยู่นั้น อรชุนได้พบกับทหารกลุ่มหนึ่ง มารายงานว่าพวกตนเป็นทหารจากราชสำนักหัสตินาปุระ...

ทางฝั่งราชสำนักหัสตินาปุระ ซึ่งปกครองโดยท้าวธฤตราษฏร์ เมื่อเห็นว่ากรุงอินทรปรัสถ์มีการเฉลิมฉลอง พระองค์ก็รับสั่งให้จัดส่งวัวจำนวนหนึ่งแสนตัวไปที่เมืองอินทรปรัสถ์เพื่อเป็นบรรณาการ เมื่อทราบดังนั้น ท้าวศกุนิผู้เป็นพี่ชายของพระนางคานธารี...

หลังจากพี่น้องปาณฑพและกฤษณะใช้เวลาไม่นาน ในการปรับปรุงพื้นที่ขาณฑวะปรัสถ์ ซึ่งได้รับแบ่งสรรปันส่วนจากท้าวธฤตราษฏร์ แต่เดิมเป็นพื้นที่รกร้าง ให้กลายเป็นพื้นที่เขียวชะอุ่ม โดยอาศัยความช่วยเหลือจากอรชุน กฤษณะ มายาสูร และพระเวสสุกรรม...

รากษสมายาสูร เดิมทีเป็นสถาปนิกของพวกรากษส เชี่ยวชาญทางด้านสร้างปราสาทราชวัง หลังจากรอดชีวิตจากการเผาป่าขาณฑวะปรัสถ์ ก็สัญญาจะสร้างราชวังให้กับพี่น้องปาณฑพ รากษสมายาสูรจึงนำพรรคพวกเดินทางไปยังที่เก็บสมบัติของตน และนำข้าวของ อัญมณีต่างๆ...